Wind mee is wind tegen als je de andere kant op wilt

Mijn favoriete tegeltjeswijsheid! Hij komt uit de film All-stars. Zoals de meeste spreuken op tegeltjes is ook deze voor iedereen van toepassing, op een zeker moment in zijn of haar leven. De vraag is alleen of we op tijd zien of voelen dat we die andere kant op willen.

Iemand is eigenlijk pas verdwaald als hij of zij weet waar die naar toe onderweg was en zich bewust is dat dit niet de juiste route is.  Wanneer mensen onvoldoende nadenken over ‘hun stipje aan de horizon’ of hun persoonlijke, dan wel zakelijke plannen en doelen in hun leven, dan kan ‘met de stroming mee’ voelen als ‘de juiste kant op gaan’.

In het zicht van de afgrond

Vergelijk het met op een vlot meedrijven, met de stroming van de rivier. Dat voelt lekker, dat voelt vertrouwd én je hoeft er niet al te veel voor te doen, toch? Tot het moment dat een allesverwoestende waterval in beeld komt en het te laat is om in te grijpen. Vanaf dat moment beginnen we als een malle om ons heen te spartelen, op zoek naar hulpmiddelen die kunnen voorkomen dat we ter pletter storten in de waterval.

Maar ja.. De tak was niet stevig genoeg om je tegen te houden, je had net niet genoeg kracht om op het laatste moment de boot te keren, de boot lag ook nog eens te ver van de kant om er vanaf te springen en ja, de waterval gaat ook zo hard! Een kansloze missie waar jij natuurlijk niets meer aan kan doen.. logisch toch?

Jouw carrière

In jouw carrière, eigenlijk in je hele leven, gaat het exact zo. Ik focus me voor nu even op jouw carrière, al staat die natuurlijk nooit los van jouw privéleven.  

Stel je even voor; je werkt al 15 jaar bij een organisatie. Je bent er eigenlijk bij toeval ingerold. Na een poosje kreeg je een andere functie, die iets beter betaalde. Jij stond net op het goede moment, op de juiste plek. Vijf jaar geleden ging jouw manager met pensioen en de directeur vond het niet meer dan logisch dat jij de nieuwe manager werd. Heerlijk op jouw vlot, cruisend op de stroming van de rivier. Toen was daar ineens Corona, een waterval van ellende. De financiële buffer van jouw werkgever was te laag, tjonge jonge hadden ze dat nu niet beter kunnen regelen. De regeling van de overheid was trouwens ook dramatisch, wat heb je aan die politici als je ze echt nodig hebt. Op het moment dat je op straat komt te staan blijkt dat de concurrentie toch iets minder betaalt voor een soortgelijke baan en dan willen ze ook nog eens dat je de juiste opleiding hebt. Belachelijk!

De twijfel

Ondertussen weet je eigenlijk zelf niet eens of je wel zit te wachten op een soortgelijke baan. Maar ja, zie nu maar eens over te stappen naar iets anders, ze zien je aankomen. Een kansloze situatie, waar jij zelf natuurlijk niets aan kan doen!! Er zijn maar weinig mensen die dan terug durven te gaan naar het moment waar ze nog wel invloed hadden. De mensen die dat doen worden zich bewust dat niet zij zelf maar hun omgeving hun carrièreverloop heeft bepaald en dat zij zelf niets anders deden dan mee cruisen met de stroom van de rivier. Te extreem? Misschien wel. Maar zij die eerlijk tegen zichzelf zijn zullen dit wel herkennen.

Maar hoe weet je nu welke watervallen er voor jou op de loer liggen. Digitalisering? Robotisering? Outsourcing? Vergrijzing? Dat er watervallen komen, dat is zeker, maar of ze voor jou relevant zijn en hoe je jezelf er van te voren tegen wapent, dat hangt af van jouw eigen plannen en doelen. Makkelijker gezegd dan gedaan? Absoluut, maar ik help je er graag bij.

Kijk op https://dontwikkeling.com/coaching/ voor meer informatie.